(കബനീനദിയില്മുങ്ങിമരിച്ച ആദിവാസിയും അവിവാഹിതയുമായ ജാനുവിന്റെ മകള്സവിത. ഒ.കെ.ജോണിയുടെ ഡോക്യുമെന്ററിയിലൂടെ കണ്ട സവിതയുടെ ക്ലോസപ്പ്......... കാഴ്ചയുടെ തുടര്ച്ചയാവുന്നു......)
പക്ഷികള് ചോദിക്കുകയാണ്: -സവിതേ,നിന്റെ വനവിസ്മയങ്ങളിലേക്ക് ആരാണ് കുതിരക്കൂട്ടങ്ങള്പായിക്കുന്നത്? കുളമ്പടിയൊച്ച കേള്ക്കുന്നില്ലല്ലൊ വേഗങ്ങളുടെ കുതിരമുഖം കാണുന്നില്ലല്ലൊ
നെഞ്ചില്തറയ്ക്കുന്ന- കുളമ്പിന് ക്രൌര്യത്തില് പിതൃവാല്സല്യത്തിന്റെ കടലിരമ്പം ചോരക്കയ്പില് അച്ഛന്നീട്ടുന്ന ചായപ്പെന്സില്.
ഇലകള്ചോദിക്കുകയാണ്: -സവിതേ, നിന്റെ കാട്ടാറുകളിലേക്ക് ആരാണ്യുദ്ധക്കപ്പലുകളിറക്കുന്നത്? വെടിയൊച്ച കേള്ക്കാതെ കപ്പല്കൊടികള്കാണാതെ അവള്കാട്ടുമഴ നനയുന്നു. മഴയില്അമ്മ മുലചുരത്തുന്നു മുലക്കണ്ണിലും കടലിരമ്പം...
ഏട്ടന്ചോദിക്കുകയാണ്: -സവിതേ,നമുക്ക് ആരാണുള്ളത്? രേഖകളും,ചായങ്ങളുമില്ലാതെ കാടിന്റെ ആകാശം, ഏകാന്തമായ തിരശ്ശീലയാവുന്നു. ചാപിള്ളയെ പൊതിഞ്ഞ പഴന്തുണി പോല്,ആകാശം- സവിതയുടെ ഉണര്ച്ചകളിലേക്കു വീഴുന്നു.
സവിത,ഒരു കാട്
വാതില് പടിയില്, വീടു തിരയുന്ന വീടു ചികയുന്ന തുറക്കാത്ത അടയാത്ത കണ്ണുകള്.....
വാതിലുകള് അടയുന്നതും കണ്ണുകള് കുഴിയാനകളാവുന്നതും ഏതു കാലഭേദത്തിലാവാം? വാതില്പടിയില്,സവിത വാക്കുകള് കൂട്ടിത്തുന്നുകയാണ്...
ക്യാമറക്കണ്ണില്- അതിശയങ്ങളുടെ ജലാശയമുണ്ട് കലാപത്തിന്റെ കാറ്റുണ്ട് അവള് കാടു മാത്രം കാണുന്നു ദിക്കു തെറ്റിയ മുഖത്തിന്റെ ക്ലോസപ്പില്, സവിത,അകം പെരുക്കുന്നു: വീടിന്റെ പൊരുളെന്താണ്?
ഇറയക്കണ്ണീരാണ് മുത്തശ്ശി വീടുവീടാന്തരം നിശ്ശബ്ദമായെത്തുന്ന മരണമുറി മറുവാക്കു കെട്ട മണ്ചുവര് മിഴിവറ്റിയ മുളന്തൂണുകള്
സവിത, വീടു തിരയുന്നു വീടു ചികയുന്നു
കാടുകള്ക്കുള്ളില് വീട് വീടുകള്ക്കുള്ളില് കാട്. |