ഏകസാക്ഷി; വാക്കില് ഉടയാട കുടഞ്ഞെറിഞ്ഞും നഗ്നം, മറുവാക്കില് ക്ഷോഭം വിയര്ത്തും ഉടഞ്ഞ വാക്കേറ്റത്തിന് ചിതറിയ വ്യാകരണ- മേറ്റിക്കിതച്ചും സാക്ഷിക്കൂട്ടില് എനിക്കു സാക്ഷി ഞാനെന്നു പകര്ന്നാടി....
പല കാലങ്ങള് ബുദ്ധയാത്രകള് അകം കൊരുത്ത- കുരുതികള് മഹായുദ്ധങ്ങള് മരണങ്ങള്
ധ്യാനജാതകം; കാലച്ചൊല്ലലില് ബാക്കി വച്ചതൊക്കെയും മിഴി പൂട്ടി,യേകം മൊഴി കൂട്ടി സാക്ഷിക്കൂടു പിളര്ന്നു വിധി തിരയുന്നു! സമുദ്രത്തിന്നാഴങ്ങളി- ലൂളിയിട്ടു, പ്രളയം പകുത്തു നിന്റെ പങ്കു നിനക്കെന്നു നിശിതം ആഴങ്ങളോരോന്നും നിവര്ത്തി പറയാത്ത വാക്കിന്റെ പാറ പൊട്ടിച്ചു- മണ്ണായ്, മണ്ണിന്നുയിരായ മനസ്സായ് നനഞ്ഞു കുതിര്ന്നു വിത്തിന്നുര്വ്വര ഗര്ഭമായ് മഹാവനസ്തലിയായേകം... ഏകസാക്ഷി; എനിക്കു സാക്ഷി ഞാന്....
|
പറയാത്ത വാക്കിന്റെ
പാറ പൊട്ടിച്ചു-
മണ്ണായ്,
മണ്ണിന്നുയിരായ മനസ്സായ്
നനഞ്ഞു കുതിര്ന്നു
വിത്തിന്നുര്വ്വര ഗര്ഭമായ്
മഹാവനസ്തലിയായേകം...
- എവിടേയും ശാന്തിയില്ല അല്ലെ ?ഇഷ്ടമായിi കവിത,നസീര്.