ഗോദോയെക്കാത്ത് |
Nov 14, 2007 |
എത്ര വിളിച്ചിട്ടും മറുപടിയോ,മറുവിളിയോ കിട്ടാതായ മദ്ധ്യാഹ്നത്തില് ഉത്തരം കണ്ടെത്തി: "ഞാന്,ഗോദോയെ കാത്ത്... "
നഗരത്തിന് ചത്തുവീര്ത്ത അജ്ഞ്ഞാത- ജന്തുശരീരത്തിന്റെ ഗന്ധമുണ്ട്, വെയിലിറക്കത്തിന്റെ പാതയോരത്ത് കാല്നടക്കാരുടെ ഏകാന്തദ്വീപുകളുണ്ട്, തെറിച്ചുവീണു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഭാഷയറിയാത്ത ഗാനത്തില് ആരോ പിടയുന്നുണ്ട്, നരച്ച ആകാശത്തില് നിന്നു മഴയോ,മഞ്ഞോ അല്ല- മറ്റെന്തോ കൊഴിഞ്ഞു വീഴുന്നുണ്ട്.
ആരോടോ,എന്തോ പറയുവാനുണ്ട് കേള്ക്കുവാനുണ്ട്!
സിഗരറ്റുകുറ്റികള്ക്കും അഴുക്കൂകൂനയ്ക്കും കാലടിപ്പാടുകള്ക്കുമിടയില് എന്തോ തിരയുന്നുണ്ട്...
ശവഘോഷയാത്ര പോലെ നിരങ്ങിനീങ്ങുന്ന വാഹനങ്ങള്ക്കിടയില്, കല്ലു പാകിയ വഴിയുടെ ആഴമുള്ള വിഴുപ്പുകളില്, തെന്നിയോടുന്ന മുഖങ്ങളുടെ ഒഴുകിപ്പരക്കുന്ന നിറങ്ങളില്.
ചിലപ്പോള്,എന്നെ ഞാന്- ദിദി എന്നു വിളിച്ചു; ചിലപ്പോഴൊക്കെ ഗോഗൊയെന്നും!
ഒറ്റയ്ക്കല്ല,ഉറപ്പുണ്ട് രണ്ടു പേരുണ്ട് ഞാന്,ദിദിയും,ഗോഗോയും... നഗരമുണ്ട്, പാതയോരമുണ്ട് വെറിയും,അഴുക്കുമുണ്ട്...
ആരോടോ എന്തോ പറയുവാനുണ്ട് കേള്ക്കുവാനുണ്ട്... ഞാന്,ഗോദോയെക്കാത്ത് !
***ദിദിയും,ഗോഗോയും സാമുവല് ബെക്കറ്റിന്റെ ഗോദോയെക്കാത്ത് എന്ന നാടകത്തിലെ കഥാപാത്രങ്ങള്
|
|
|
|
|
|