ആദ്യം മഴ
എവിടെ ഒളിഞ്ഞിരുന്നു കരഞ്ഞാലും ഈ തവളപ്പൊത്ത് എനിക്കു കണ്ടു പിടിക്കുവാനാകും; ഇരുണ്ടുരുണ്ടു കൂടുന്ന വീടുകളില് കൈതിരുമ്മി, ചുരുണ്ടിരിക്കുന്നത് കൈയെത്തിപ്പിടിക്കുവാനാകും!
നനഞ്ഞ റോഡില് പുഴ കരകവിയുന്നതും, ഒഴുക്കു മുറിച്ച് പരല്മീന് പായുന്നതും, ഒറ്റയ്ക്കൊരു മരപ്പെയ്ത്തിനടിയില് തൊടി തഴച്ചു വളരുന്നതും...
പുലരും മുമ്പെ, ഉണരും മുമ്പെ മഴ പെയ്തു തീര്ന്നുവല്ലൊ!
പിന്നെ മഴ
നീ പറയ്, വാതില്ക്കല് അകച്ചൂടിലേക്ക് ചുരുണ്ടുറങ്ങുന്ന പൂച്ചേ,പറയ്... പുലരും മുമ്പെ കണ്ടുവോ, തുള്ളിത്തുള്ളിയായോ ആര്ത്തു വിളിച്ചോ തൊട്ടു തലോടിയോ?
കുടയെടുത്തോ കുളം നിറഞ്ഞോ പകലിരുട്ടില്- പനിച്ചു കിടന്നോ?
മിണ്ടില്ല കരയില്ല,നീ...
മ്യാവൂ... മ്യാവൂ എന്നെങ്കിലും എന്റെ ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന ശരീരത്തില് നിനക്കൊന്നു മുട്ടിയുരുമ്മരുതോ...
എനിക്കും, പെയ്തു നിറയുവാന്; തോര്ന്നു തീരുവാന്! |
ഇന്നു പുലര്ച്ചെ
ഞാനുണരും മുമ്പെ
അബൂദാബിയില് മഴ പെയ്തു.