കണ്ണാടിയില്‍ നാം കാണുകയല്ല
കണ്ണാടി നമ്മളെ കാണുകയാണ്‌.
കണ്ണാടി ചിരിക്കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ ചിരിക്കും
കണ്ണാടി കരയുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ കരയും...

കണ്ണാടി മീശ വെട്ടുമ്പോളാവും
ഞാനും മീശ വെട്ടുന്നത്‌,
കണ്ണാടി കണ്ണെഴുതി പൊട്ടു തൊടുമ്പോള്‍
ഞാനും കണ്ണെഴുതി പൊട്ടു തൊട്ട്‌....

നേരം പുലര്‍ന്നു,പല്ലു തേക്കണ്ടേയെന്ന്
ഉച്ചയായി, ഊണു കഴിക്കണ്ടേയെന്ന്
രാത്രിയായല്ലൊ,ഉറങ്ങണ്ടേയെന്ന്
കണ്ണാടിയാണ്‌ മുഖം നോക്കി പറയുക.

ആദ്യത്തെ പ്രേമലേഖനം എഴുതുന്നതും
ഇണയെ പ്രാപിക്കുന്നതും
ജാഥയ്ക്കു പോകുന്നതും
ജയിലും,കോടതിയും കയറുന്നതും
കവിതയെഴുതുന്നതും
കണ്ണാടിയാണ്‌.

വേണ്ട,എന്നെ നോക്കി
സ്വയം കാണേണ്ട എന്നു കോപിച്ച്‌
കണ്ണാടി തല്ലിയുടക്കാനാവില്ല;
കണ്ണാടിയാണ്‌
നമ്മുടെ മുഖം തല്ലിയുടക്കുക,
ചില്ലുകഷണങ്ങളായി ചിതറിപ്പോകുന്നത്‌
നമ്മുടെ മുഖമാണ്‌.