നസീര്‍ജീ താങ്കള്‍ ശരിക്കും എഴുത്തിന്റെ ഒരു പീക്‌ സ്റ്റേജിലാണെന്ന്‌ തോന്നുന്നു.എഴുത്ത്‌ ഇപ്പോള്‍ പിന്നിലല്ല താങ്കളുടെ മുന്നില്‍ കയറി സഞ്ചരിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.അതുകൊണ്ടു തന്നെയായിരിക്കണം വിഷ്ണു മാഷ്‌ അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും.താങ്കളുടെ മികച്ച സ്‌ഷ്ടികളില്‍ ഒന്നാണ്‌ ഈ കവിത.വരികളില്‍ അദൃശ്യമായ്‌ ഇഴഞ്ഞുനടക്കുന്ന കാമത്തിന്റെ വല്ലാത്തൊരു സാന്നിദ്ധ്യമാണ്‌ ഇതിനെ ശ്രദ്ധേയമാക്കുന്നത്‌.ഉറക്കം കെടുത്തിയ രാത്രികളിലേക്കും പാമ്പിന് കാവിലേക്കും എം എം എസിലേക്കും അത്‌ ഇഴയുന്നു.അങ്ങനെ നമുക്കിടയിലെ ഓരൊ ഇടങ്ങളിലും അവ വളഞ്ഞു ചുരുണ്ട്‌ കിടക്കുന്നു
നസീര്‍,മഹത്തായ കവിതകള്‍ ഈ ബ്ലോഗില്‍ ഉടനെ എനിക്ക് വായിക്കാമെന്ന് തോന്നുന്നു...