നടക്കുന്നവര്‍ക്കറിയാമായിരിക്കും,
കാലുകളെക്കുറിച്ച്....

രണ്ടിടത്തായിരുന്നിട്ടും
എന്നെ അങ്ങനെതന്നെ കാണിച്ചു തന്ന
ഈ സൂത്രം
കവിതയുടേതോ
കണ്ണീരിന്റേതോ?
ആരെങ്കിലും കേള്‍ക്കെ
ഒന്നുറക്കെ കരയണം
എന്നു കരുതി വിളിക്കുമ്പോള്‍
നീയീ കവിത പൂര്‍ത്തിയാക്കീരുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.

കടലൊഴുക്കിനും കയറിനുമിടയില്‍ നിന്നും ജീവിതത്തിന്റെ വിളി കേള്‍‍ക്കുന്നവനാകണം നായകന്‍.
ഒറ്റനിമിഷമോ രണ്ടര മണിക്കൂറോ കൊടുക്കുന്ന മേലങ്കി നിസ്സാരമെന്നറിയുന്നവന്‍.

നായകനോടാ കളി..

കുറ്റിയില്‍ കെട്ടിയ കാളയുടെ ഒറ്റനടത്തം കയര്‍ നീളത്തോളം.
അച്ഛന്‍, ഏട്ടന്‍, അനിയന്‍, പെങ്ങള്‍, പെണ്ണ്
ഇത്രയ്ക്കും അനാഥര്‍ സ്വന്തമായുള്ള ഒരാളെങ്ങനെ തന്റെ സമ്പാദ്യങ്ങള്‍ അനാഥാലയത്തിനെഴുതി വയ്ക്കും?
വൈരുദ്ധ്യങ്ങളുടെ പേര് കവിതയെന്നോ ജീവിതമെന്നോ?
ജീവിതമെന്നാണെങ്കില്‍ എനിയ്ക്കീ കവിത ഇഷ്ടമായില്ല.